Бұл фильмде біздің ата-әжелеріміздің басынан өткені туралы ауыр әңгімелердің бірі ғана баяндалады.

Өткен ғасырдың 20-30-жылдары Кеңес үкіметі «ұжымдастыру» сылтауымен ұйымдастырған геноцид салдарынан қазақ халқының басым бөлігі аштан қырылды.

Бұл қазақ халқы тарихында «ашаршылық» кезеңі деген атпен мәңгілік жазылып қалды.

Фильмнің ортасында екі ұлдың анасы Жұпар есімді жас келіншектің тағдыры бейнеленген. Күйеуі Асанды КСРО ішкі істер халық комиссариаты тұтқындап, ойланбастан жүргізілген ұжымдастыру аясында малдары тәркіленді.

Ауыл тұрғындары аштықтан қашып тарап кетеді. Балалармен бірге Жұпар да амалсыз жерден кетуге мәжбүр. Жолда ол әртүрлі адамдарды кездестіреді - тамақ пен баспана іздеуге мәжбүр болған бұрынғы шенеунік; күллі қазақтың ақырын болжаған жынды кемпір; және бір үзім нан үшін бәрін беруге дайын аш және шарасыз адамдар.

Бірте-бірте Жұпардың тамағы қалмай, онымен бірге балалар да күн өткен сайын әлсіреп барады. Көп ұзамай екі баланың өмір сүре алмайтыны белгілі болып, ол таңдау жасау керек екенін түсінеді - екеуінің кем дегенде біреуін құтқару үшін қалған тамақты тек бір балаға беру керек болады.

Жел тоқтаған жер

Шілде

Тамыз